John

Vroeger...
Was er eens een klein ventje die tijdens het opgroeien besloot nooit van zijn leven te gaan trouwen. Genoeg redenen te verzinnen. Trouwfeesten zijn verplichte nummers met irritante dansmuziek en vervelende polonaises. Verder was het redelijk normaal te trouwen in een kerk en om daar te beloven tot je dood bij iemand te blijven. Het kleine ventje vroeg zich af waarom je op jonge leeftijd al iets zou moeten beloven en op je 80e nog na zou moeten komen. Kortom... 'trouwen is een stom instituut waar je allerlei dingen aan elkaar belooft'.

Later...
Ontmoette het ondertussen groot geworden ventje ene Ingrid. Die liet weten dat trouwen heel normaal en heel erg leuk is... Grotere onzin kun je niet uitkramen, dus zijn het ventje en Ingrid gaan samenwonen en zeker niet gaan trouwen. Een samenlevingscontract leek het ventje wel voldoende. De liefde die je voor elkaar voelt spreek je aan elkaar uit en een handtekening voegt er weinig aan toe. Met de liefde zat het wel goed tussen die 2.

Nog later...
Zitten ze heel gezellig te eten. Het is ondertussen april 2006 geworden en bestaat het fusie-gezin uit 2 ouders en 2 opgroeiende pubers. Waarom zou je dan nog trouwen? Zeker als je zo tegen trouwen bent..... Maar ja... tijdens zo'n etentje drink je een Baco'tje of 2-3 en komt het op de 1 of andere manier toch weer eens op trouwen. Het ventje beweert weer dat je niet allerlei dingen moet beloven en dus niet moet trouwen.

Ingrid krijgt daar echt genoeg van en zegt nogmaals dat je niets hoeft te beloven. Slimme ventjes doen wel eens domme dingen zoals het volgende zeggen: 'Als het zo is dat je niets hoeft te beloven... dan trouw ik met je!'. Niet wetende dat Ingrid het helemaal ging uitzoeken en dat de uitkomst van haar onderzoek was dat je kunt trouwen met de woorden 'Ja ik wil, maar ik beloof niks!'.

Met deze woorden zal het ventje dan ook op 13 september 2006 zijn 'ja-woord' aan Ingrid geven. Het ventje vindt het stiekum wel leuk dat zijn vriendinnetje hem zo te pakken heeft genomen en kan geen reden verzinnen om niet met haar te trouwen. Beloofd is beloofd en het vriendinnetje is lief genoeg om die belofte dan ook na te komen.

Moraal van dit verhaal: Je moet geen zaken 'beloven' waarvan je de uitkomst niet echt overziet. Dat zag het ventje vroeger al heel erg helder.